Bilimsel ve Adli Adli Tuval Montajı
Geçtiğimiz son 200 yıl içinde pek çok galeri ellerine geçen tabloların arka tarafına, genelde de kasnak kısmına etiketler yapıştırdı.
Bu etiketler galerinin adını, bazen de adresini içeriyor. Etiket kısmen yırtılmış olsa bile, ki bu sıklıkla olur, genelde geriye müzenin adı ya da bulunduğu sokak gibi bazı bilgiler kalır.
Araştırma ve sabırla genelde söz konusu galerinin nerede ve hangi zaman periyodunda faal olduğu bulunabilir. Belediye binaları, ticaret odaları, vergi daireleri ve bölgesel tarih arşivleri genelde şehirdeki iş kuruluşlarının ve yaşamış insanların kaydını tutar; tabii eğer bu arşivler yangın, sel, devrim, savaş ya da bombardıman gibi sebeplerden yok olmadıysa.
Böylece söz konusu tablonun tarihi ve konumu bulunur ve mal sahiplerinin bir tarihinin ve eserin kökeninin çıkarılması sağlanır ve eserin geçmişte belirli bir tarihte var olduğu doğrulanmış olur.
Ayrıca, galeriler genelde spesifik sanatçıları temsilen ya da sanatın belirli alanlarına ya da dönemlerine odaklanarak iş yaptıkları için, eğer söz konusu sanatçının bu galeriyle ilişkisi olduğu biliniyorsa, bu etiketler söz konusu tablonun orijinal eser olduğu ihtimalini doğurur.
Bazen çok da eski olmayan tablolar söz konusu olunca galerinin varlığını sürdürdüğü görülür ve müzenin söz konusu sanatçıyı temsil ettiği ve tablonun orijinal eser olduğu müze tarafından doğrulanabilir.
Geçen sene büyük bir şirketin koleksiyonunda yer alan ve bilinmeyen bir tablonun araştırmasını yapıyorduk; eser önemli bir sanatçı olan Amerikalı David Johnson’ın 1827-1908 yılları arasından bir eseriymiş gibi görünüyordu. Tablonun arkasında etiketin bir kısmı hala duruyordu ve nihayetinde Bonfoey ismini çıkarabildik. Biraz araştırmayla Ohio, Cleveland’daki Bonfoey Company’ye ulaştık ve şirket hala faaldi.
Bize bir iyilik yapıp arşivlerine baktılar ve bundan yıllar önce ellerine bir David Johnson tablosu geçtiğini doğruladılar. Hatta ellerindeki kayıtlara göre ellerine İKİ David Johnson eseri geçmişti. Müşterimize haber verdik ve müşterimiz şirket genelinde çok sayıda ofis binasını kapsayan bir arama yaptı. Müşterimiz, şansına, ikinci David Johnson eserini buldu. İki tablo birbirine kavuştu ve ikisinin de tasdiki yapıldı.
Tabloların arkalarında bulunan başka bir tür etiket de müzayede parti numaralarıdır. Bunların çoğunda sadece bir sayı vardır. Yakın zamanlarda basılmış etiketler dışında, genelde müzayede evinin adı ve konumu etikete basılmamıştır. Bu durumda müzayede satış kataloglarında biraz araştırma yapılıp parti numarasıyla tablonun satıldığı müzayede eşleştirilebilir. Sonrasında katalogdaki açıklama, tablo hakkında bilgi verir ve bu bilgi tasdik sırasında belirleyici nitelik taşır.
Üzerinde müzayede isimleri olmayan daha eski etiketler de bazı bilgiler verir. Bazıları basılmış, bazıları ise kalemle ya da mürekkeple yazılmıştır. El yazısının tarzı ve türü bu yazının ne zaman ve nerede kullanıldığına dair bize fikir verebilir çünkü Birleşik Devletler, Almanya ya da Fransa’da el yazıları farklılık göstermiştir. “Numara” kelimesinin kısaltması bile bir ipucu verebilir. "No" ya da "no" kısaltmaları İngilizcede kullanılır. Fransızcada "N°", İtalyancada "n.", Almanca’da "Nr." kullanılır vb. Kısaltma standartlarına her zaman uyulmaz ve kurallar zaman içinde değişir ama bir çıkarım ya da bir ipucu diğer bilgilerle birlikte genelde bizi bir sonuca çıkarır.
Kağıdın genel görünüşü de genelde bu kağıdın tarihi ya da geldiği yer hakkında bilgi sağlar. Örneğin yaklaşık 1920 yılına kadar koyu kırmızı etiketler İngiliz müzayede evleri tarafından sık sık kullanılıyordu. Fransızlar mavi çizgileri olan beyaz, dikdörtgen etiketler kullanıyordu.
Galeri etiketleri için geçerli olan durum bu etiketler içinde geçerlidir. Pek azında sergi ismi, yeri ya da herhangi ek bilgi yazılıdır. Kağıda, yazı ya da baskı türüne bakılarak çıkarım yapılıp bir sonuca varılması gerekir. Eğer sergi ismi basılmışsa tek yapılması gereken eğer varsa sergi kayıtlarındaki parti numarasına bakmak. Birleşik Devletlerde, Birleşik Krallıkta ve Avrupa kıtasında son 200 ila 250 yıl içinde gerçekleşmiş önemli sergilerin kayıtları hala varlığını sürdürmektedir.
Bazı durumlarda sanatçıların tam isim ya da sadece isminin baş harflerini kullanarak kendi sergi etiketlerini kullandıkları görülür. Bu durum tasdik sürecini oldukça kolaylaştırır.
Bazı müzeler tabloların arkasına etiket yapıştırmışlardır. Bunların üzerinde genelde müze ismi de olur. Böylelikle prosedür basitleşir; söz konusu tablo ve muhtemelen eserin ressamı hakkında bilgi almak için müze arşivleri ve eski envanter kayıtlarına bakılır.